Je bent nooit te jong om dans te leren….

Toen ik afgelopen donderdagavond met zo’n veertig brugwuppen en tweedeklassertjes op weg ging naar de voorstelling, had ik er een beetje een hard hoofd in. Na eerst de treinrit te hebben overleefd, wat rijdt dat ding hard door de Bestse ondergrondse slurf, stiefelden we in een noodgang door het beruchte uitgangscentrum van Eindhoven om op tijd voor de introductie in de schouwburg aan te komen.
Ton Simons van Danceworks stond ons daar al op te wachten een aardige man die heel slim een inleiding gaf, geassisteerd door een van zijn topdansers die zich voorstelde als Sara.
Het zou toch een pittige voorstelling worden, die op andere plaatsen door onopgevoede ckv-ers recentelijk nog wreed verstoord werd.
Teleurstelling, frustratie alom dus bij het gezelschap, maar deze dansleider wist al snel een aandachtig gehoor te krijgen van onze kids.
Toen ook Sara nog vertelde over die moeilijke aanwijzingen van de choreograaf in het echt moeilijke stuk, zag ik dat bij de kinderen de vonk oversloeg. “We zullen ons eens van de beste kant laten zien bij deze laatste voorstelling in het abonnement.”
Voor de pauze was het niet zo erg ingewikkeld, elke dansscène werd aangekondigd met een in lichtkrant verschijnenende titel.
Op het lege podium bewogen zich de dansers voort op luide beatachtige muziek.
Iedereen was opgewonden in de pauze, dat was toch wel even wat anders als ballet, best ruig!
In het tweede stuk bewogen zich drie dansers over het toneel in spastische houdingen, in en uit elkaar kronkelend. Er was niet echt sprake van een verhaallijn, maar ach zo iets is ook niet nodig als het beeld maar interessant genoeg is om naar te kijken.
Enkele leerlingen hadden zich vooraan vlak bij het podium genesteld, expres om het eens van dichtbij mee te maken.
Wat wil je als je op dansles bent en nu de gelegenheid krijgt om eens echt professionelen aan het werk te zien.
“Meneer, had u dat gezien, Sara knipoogde nog naar ons toen ik mijn twee duimen opstak naar haar.”
Op de terugweg leek het wel of iedereen de kriebels had gekregen, de een na de ander wrong zich in allerlei bochten, kris kras door elkaar.
Uitgelaten als in een carnavaleske optocht hebben we nog op tijd de trein weten te halen.
Hoezo, te moeilijk?