De weergoden van India

Al maanden had ik het bijgehouden, het weer.
Elke dag zowat gekeken op de website van weeronline, het gebied wat onze reisbestemming zou worden, gemiddeld 40 graden als dat maar goed gaat.
Natuurlijk kent India seizoenen, alleen een beetje anders dan die in onze regio.
We maakten dus al snel kennis met de monsoon, een periode van veel regen.
Anders deze keer dan in Indonesië, daar regent het even stevig een half uurtje en frist het daarna heerlijk op.
Alles staat dan wel onder water, maar wees gerust, dat is weer rap verdwenen.
Tot onze verbazing ging het hier wel anders aan toe, in plaats van een plaatselijke bui, bleek het gewoon de hele dag door te plenzen.
In Pushkar liepen hele straten onder, een mengeling van regenwater en excrementen, wat nu niet zo’n aangename blik gaf.
Het bleef drukkend benauwd, een beetje dat sauna gevoel alleen niet met die heerlijke eucalyptusgeur maar ordinair een meststank.
Je fantasie gaat hierbij ook op de loop, wat zou dit voor haard aan bacteriën en virussen oplevert, je moest er niet aan denken.
We besluiten na een paar rustdagen de bus te nemen naar een noordelijker gelegen plaats Jodhpur, zo’n zes uur bussen over een afstand van driehonderd kilometer.
We nemen een luxe bus, niet te verwarren met zo een die wij hier kennen met heerlijke comfortabele zetels, ja airco dat wel, maar dan heb je het ook wel gehad.
Aanvankelijk kart het lekker door, het landschap is niet spectaculair, vooral vlak en mager begroeid. Af en toe een dorp, waar het leven zich op straat afspeelt, veel volk, koeien en kleinhandel. Dit soort landen kenmerkt zich door altijd weer die rij lokale ondernemers die steeds weer hetzelfde verkopen.
De regen wordt naar gelang we ons einddoel bereiken steeds heviger en ik begin me zorgen te maken over het bereiken van ons reisdoel als we plots geconfronteerd worden met overstroomde gebieden.
Hele landerijen zijn verworden tot meren, met daarin boerderijen als eilandjes.
Mensen die door het water waden, blootsvoets de regen trotserend.
Tot zelfs de weg niet meer zichtbaar is en auto’s gaan lijken op amfibievoertuigen.
En wat een plezier ze hebben, wanneer we met de bus de weg proberen te volgen.
Wat een gebeurtenis bij het passeren van elk voertuig.
Bij ons zou dit landelijk nieuws zijn, hier is het waarschijnlijk normaal.
De monsoon met een overdaad aan water, na maanden van droogte.
Een zegen van de goden, die India ongetwijfeld aan de touwtjes heeft, hier moet je wel geloven om zoveel rampspoed te overleven.