Kletskoppen in de zaal

Een bak koffie erbij, een paar kletskoppen en de gezelligheid is compleet.
Nee, eigenlijk kon dit niet meer. Probeer ik mijn leerlingen fatsoen bij te brengen wanneer ze een voorstelling bezoeken, zitten daar een paar volwassen belegen meuten zich te misdragen.
Jawel hoor, die van mijn generatie en iets jonger. Ik was er al bang voor toen ze binnenkwamen, een hoop gekakel, de haan was er niet bij. Nu gun ik iedereen zijn avondje uit, maar sluit op tijd je spraakorgaan als er iets op het toneel plaatsvindt. Natuurlijk snappen wij die grap wel, dat hoef je aan ons medebezoekers echt niet nog eens uitleggen. Of dat ze het deze keer weer anders deden, geweldig toch. Een voorbeeldfunctie? Hoezo, van die oude hap met hun geraaskaal over normen en waarden. Volgens mij zijn die ook in de theaterzaal van toepassing. Niet op het podium, laat ze daar de beest maar uithangen. Nee, gewoon op je zetel, je mond houden, lachen wanneer er iets te lachen valt en dit keer geen ondertiteling graag.
Oh, ja en die kletskoppen, dat zijn ook koeken!